افغانستان کشوریست که طی چند دهه اخیر هیچ گونه ثبات وارامشی نداشته است : نه ثبات سیاسی ، نه ثبات اقتصادی و.. وازهرسو وازهرطرف موردتاخت وتاز خارجی ها ومعامله گری های بعضی ازخودی ها قرار گرفته است . بطورمثال ارتش سرخ شوری سابق بادرخواست عدۀای ازخود افغانی ها براین کشورحمله کرد وثبات نسبی که درافغانستان حاکم بود به شدت متزلزل ساخت عدۀ کثیری ازهموطنان ما کشته ، معلول وبی خانمان شدند. وعدۀ بیشماری هم مجبورشدند راه دیارغربت را درپیش گرفتند ودرآن طرف مرزها مسکن گزیدند که متاءسفانه درآن طرف مرزهاهم هموطنان ما ثبات وآرامش نداشتند بلکه کشورهای میزبان تقریباً میشودگفت که ازحضور مهاجرین ما در کشورهای شان سئواستفاده کردند. ازیک سو، شاقه ترین کارهای خودرا در برابر معاش (مزد ) بسیاراندک وناچیز توسط مهاجرین ما انجام میدادند وگاهی هم همان آزادی دیارغربت را هم ازآنها سلب می کردند وبه بهانه های مختلف آنهارا بصورت بسیار توهین آمیز، تحقیرگونه واهانت وار میگرفتند به نظارت خانه، اردوگاه وحتی زندان می انداختند وروز ها ، ماه ها وسالها کسی ازسرنوشت آنان خبرنداشت. خیلی هایشان درکنج زندان واردوگاه ها جان دادند ویا به امراض گوناگون ازجمله دچارتکلیف عصبی و روانی شدند. وازسوی دیگر مخصوصاً کشورهای همسایه ما احزاب مختلف ازهموطنان مهاجرماساختند وآموزش دادند وباسلاح های مختلف النوع مجهز نمودند وبنام جهاد ودفاع ازخاک وناموس به داخل افغانستان فرستادند.بطور مثال می توان ازگروهای چون طالبان ، القاعده ، سپاه محمد و...نام برد وبه این هم اکتفا نکردند بیشتر به اغتشاشات دربین همین احزاب دست نشانده خود شان پرداختند . بطور مثال یکی ازکشورهای همسایه مابیشتر مایل بود که ازاحزاب شیعه مذهب حمایت بکند وآنهارا بیشتر آموزش وآرایش بدهد وهمسایه دیگری ما به همین ترتیب ازاحزاب سنی مذهب حمایت می کرد وآنهارا با اندیشه های مختلف وباطرز تفکر های گوناگون به افغانستان می فرستاد. که درحقیقت می توان گفت که آنها بااین کارهای نه چندان شایسته خود آتش را برفرق ملت افغانستان شعله ور ساختند وملت مظلوم وبی دفاع افغانستان چندین دهه درآن آتش سوختند وحالاهم ضمن اینکه ماتاگلو (خرکتک ) درعمق شعله های آن آتش می سوزیم تازه زبانه ها وشعله های آن آتش دامن همین آتش افروزان را نیز گرفته است. اینجاست که آدم به این باورمی رسد که هرکس (( جوکشت کند جو درو می کند )) وامروزهم که آمریکا درافغانستان حضور دارد می خواهم بگویم که آمریکا نه شیفته افغانستان است ونه خواهان این است که القاعده وتروریزم رافقط درخاک افغانستان تعقیب کرده واز بین ببرد بلکه آمریکا اهداف بسیاربلند مدت وخارج ازمرز های افغانستان دارد. البته درمورد آمریکا واهدافش فکر می کنم که پیشگوئی خوب نیست باید منتظر ماند که آخرفیلم چه می شود. بهرحال باید به فردای این وطن امید وار بود بدترین مرض ناامیدی است.
۱۳۸۸ آذر ۳۰, دوشنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر