کنفرانس لندن یا باد کردن خرمن بی دانه ؟
افغانستان برای اولین بار در کنفرانس بن بسیار درخشسید، تمام جهانیان مصمم بودند که افغانستان را کمک بکنند واین کشور را از یک لجنزار بکشند بیرون. چنانچه حکومت های هشت سال گذشته در بن تهداب گذاری شد. وهمچنان در کنفرانس تکیو افغانستان بسیار به موفقیت پیش رفت وتمام کمک های رویائی که در بن وعده داده شده بود در کنفرانس تکیو به حقیقت پیوست، وبه افغانستان سرازیر گردید. اما ازآنجنایکه یک سستم ویک نظام عادلانه و مهم ترازهمه وجدان وطن دوستی دراین کشور وجود نداشت وندارد، تمام آن کمک ها حیف ومیل شد. هرکس که درهرپست قرارگرفت درقدم اول در خارج ازکشور برای خود سرمایه گذاری کرد وفرزندان خودرا جهت ادامه تحصیل به بیرون از افغانستان فرستاد.وهیچ گونه رحمی به حال اولاد این وطن وخود این وطن نکرد. امروز دولت مردان ما بدتر از چوپان دروغگو اعتبار واعتماد خودرا در برابر خارجی ها از دست داده اند. هرقدر که از بازسازی ونوسازی سخن بگویند وازطرح مصالحه ملی گپ بزنند فکر نمی کنم که دیگر کسی به مدد گاری ما بشتابند.
افغانستان برای اولین بار در کنفرانس بن بسیار درخشسید، تمام جهانیان مصمم بودند که افغانستان را کمک بکنند واین کشور را از یک لجنزار بکشند بیرون. چنانچه حکومت های هشت سال گذشته در بن تهداب گذاری شد. وهمچنان در کنفرانس تکیو افغانستان بسیار به موفقیت پیش رفت وتمام کمک های رویائی که در بن وعده داده شده بود در کنفرانس تکیو به حقیقت پیوست، وبه افغانستان سرازیر گردید. اما ازآنجنایکه یک سستم ویک نظام عادلانه و مهم ترازهمه وجدان وطن دوستی دراین کشور وجود نداشت وندارد، تمام آن کمک ها حیف ومیل شد. هرکس که درهرپست قرارگرفت درقدم اول در خارج ازکشور برای خود سرمایه گذاری کرد وفرزندان خودرا جهت ادامه تحصیل به بیرون از افغانستان فرستاد.وهیچ گونه رحمی به حال اولاد این وطن وخود این وطن نکرد. امروز دولت مردان ما بدتر از چوپان دروغگو اعتبار واعتماد خودرا در برابر خارجی ها از دست داده اند. هرقدر که از بازسازی ونوسازی سخن بگویند وازطرح مصالحه ملی گپ بزنند فکر نمی کنم که دیگر کسی به مدد گاری ما بشتابند.
