فصاحت و بلاغت در نطاقی.

یک نطاق لایق ضمن اینکه به صورت روز مره وظیفه خودرا به پیش می برد تمام واقعیت های عینی یک جامعه را انعکاس می دهد. اما حقیقتاً در ذات خود یک استاد هم می تواند باشد. استاد زبان ملی همان کشور. وقتیکه کلمه فصاحت وبلاغت درمیان آمد این معنی را می دهد که یک نطاق خوب باید چگونه باشد. امروز درتمام تلویزیون ها ورادیو های افغانستان گرچه من قصد جسارت وتوحین را ندارم بسیار نطاقان لایق وفعالی وجود دارد. که فصاحت وبلاغت شان کاملاً ستودنی است. اما یک تعداد ازنطاقان هستند که متأ سفانه نه تنها نطق شان برمخاطبین شان موثر واقع نمی شود، بلکه مخاطبین خودرا دچار یک سردرگمی می سازند.مثلاً تند تند حرف می زنند آنها فکر می کنند که مابا تند تند حرف زدن لیاقت وشایستگی خودرا به اثبات می رسانیم . اما غافل ازاینکه یک حرف ازاول جمله ویک حرف دیگر ازآخر جمله را ادا نمی کنند وبرای مخاطبین شان بسیار خسته کن وگیج کننده تمام می شود. ویا بعضی ازنطاقان بجای مثلاً ده ها مورد( دآمورد) می گویند به جایکه درحال حاضر بگویند ( درآل آضرمی گویند) ویا وضعیت آب وهوارا ( هاب وهوا وحتی بعضاً هاب واوا می گویند) ویا کلمه دوست داشتنی را ( دوزداشتنی ) ویا امروز را ( همروز ) ویا روز اول را ( روز هول ) می گویند. وازاین قبیل کلمات وجملات غلط ونادرست . اما من یقین دارم که اینها براساس لیاقت وشایستگی خود درتلویزیون ها ورادیوها راه نیافته اند. بلکه براساس همان سنت که درافغانستان حاکم است یعنی ازطریق خویشاوندی ، قومی ، رابطه های اجتماعی وهمسایگی توانستند که درهمچو جاها راه یابند. گرچه ممکن است من در وبلاگ خود اشتباهات زیادی داشته باشم. چون وبلاگ می تواند یک شی شخصی باشد به قول معروف ( دلم بایسکلم ) ولی آنهای که می روند در یک رسانه ، فرق نمی کند رادیوباشد ویا تلویزیون خیلی مهم است چون دربرابر یک ملت قرارمی گیرند درآنجا کلمه فصاحت وبلاغت یک امر ضروی است .